مقاله نظریه های کنترل مدیریت و مدل برتری EFGM

در این مقاله نظریه های کنترل مدیریت اصلی بررسی می شوند و شش نمونه غالب شناسایی می گردند. نمونه های کنترل شناسایی شده مقایسه می شوند و در رابطه با (EEM) مدل برتری EFM برای بررسی کردن اینکه آیا EEM می تواند به عنوان مدل کنترل مدیریت پذیرفته شود تحلیل می شوند . بر اساس تحلیل ، مزایا و نیز معایب EEM به عنوان مدل کنترل بحث می شوند.

مقدمه

از شروع قرن بیستم، جایی که نظریه پردازان مدیریت پیشین مثل تایلور، امرسون و چرچ ایده های اساسی کنترل را ارایه دادند، مفاهیم و چهارچوبهای نظریه کنترل مدیریت به طور مداوم تغییر کردند . چنانکه گروه تحقیق بری (Berr) (1998) به آن اشاره می نماید، مطالعه اولیه کنترل و مدیریت به نظر می رسد که ریشه در نمونه عملی گرایانه بجای مکانیکی در راستای نظریه های مدیریت و سازمان کلی دیگر داشت که در بعضی دوره غالب بودند. معهذا، مطالعه نوشتجات در خصوص موضوع نشان می دهد که طیّ چند دهه گذشته، نقطه نظرات جایگزین مختلف بر اساس مجموعه مفاهیم و فرضیات مختلف ارایه گشته اند.

TQM فلسفه مدیریت نسبتا جدید می باشد که از روش به مراتب باریکتر و مکانیک گرایانه شناخته شده به عنوان کنترل کیفی آماری ارایه شده با شوارت نسبت به روش کلی نگر و انسان گرایانه به موجب اصطلاح TQM تکامل یافته است. طی پنج درصد گذشته فرضیات و نمونه های اساسی به طور مداوم موازی با تغییرات نمونه ها در داخل نظریه کنترل مدیریت و سازمان تغییر یافته اند.

مدل برتری EFQM و شش روش کنترل مدیریت

در این بخش، تام ملاکهای قادر کننده شامل ملاکهای فرعی مدل برتری EFQM ارایه خواهند شد. پنج ملاک تواناساز، روش های کنترل مدیریت، ایجاد شده در 4 مقایسه خواهند شد. چهار ملاک نتیجه (نتایج مشتری ،نتایج کارکنان، نتایج جامعه، نتایج عملکرد کلیدی) در این مقایسه ها مستثنی هستند زیرا فرض می شود که آنها پی آمدهای منطقی پنج تواناساز هستند (آنچه که سازمان انجام می دهد).

نظریه های کنترل مدیریت

از طریق این مقاله نظریه های کنترل مدیریت در رابطه با مدل برتری EFQM بررسی شده اند. به علاوه، بررسی کرده ایم که آیا مدل برتری EFQM قابل مقایسه با تفکر فعلی در داخل نظریه های کنترل مدیریت می باشد. بر اساس تحلیل، تطبیق پذیری مدل به عنوان مدل کنترل مدیریت با شناسایی و بحث مزیتها و نیز معایب مدل بررسی شد.

علی رغم محدودیتها و معایب مدل برتر EFQM، در نظر می گیریم که طول ممکن است مدل کنترل مدیریت مفید باشد. توصیه ها این است که بهترین استراتژی برای استفاده از مدل به عنوان مدل کنترل مدیریت تطبیق بجای پذیرش می باشد. این نتیجه گیری مشابهی است که مارتنس و داهالگارد (2000) بعد از مقایسه کردن ملاک های مدل برتری EFQM با عوامل توفیق حیاتی برای ابداع و ایجاد محصول جدید شناسایی شده از طریق بررسی جامع نتیجه گیری کردند. از طریق این مقایسه آشکار بود که چند عامل توفیق حیاتی عمده در مدل برتری EFQM بیان نشدند. بنابراین قبل از بکارگیری مدل برتر EFQM برای ارتقاء (بهسازی) ابداع و ایجاد محصول جدید توصیه گردید که اولین مدل حیاتی باشد و از تمام دانش و تجربه موجود برای تجدیدنظر کردن مدل استفاده شود بنابراین باملی معین بهتر تطبیق نماید. این تطبیق نامیده می شود. اگر سازمانها آگاه از محدودیتها، ناسازگاری ها و خطرات مرتبط با کاربرد مدل باشند، آنها ممکن است قادر به فائق آمدن بر مشکلات فوق الذکر باشند. ...